Alican Alibeyoğlu: Biri Bu Cenazeyi Kaldırsın

Bir zamanlar,

duvarları taştan yapılmış bir stadyumumuz vardı;

Küçüktü ama,

Her Karslının o stadyumda anıları vardı.

Mesela ben hatırlıyorum;

çocukluğumda Kars'ta bir çok futbol kulübü vardı.

Siyah beyaz formalı Kale spor,

Sarı kırmızı formalı otuz ekim,

Sarı lacivert formalı Doğu Fener,

Bordo mavi renkli Demir Spor gibi

ve her mahallede futbol kulüpleri vardı ayrıca.

O dönemlerde her Karslı gencin ve çocuğun en büyük zevki

sinema önlerinde çizgi roman değişimi yapmak ve sinemaya gitmekti.

Yine hafta sonlarını iple çeker,

Kars'ın yüksek taş duvarlarının arasında yeşili saklayan

şehir stadyumuna gider bu takımların maçlarını izlerdik.

Kimimiz şimdiki gibi ya Galatasaraylı, ya Fenerli ya da Beşiktaşlıydık.

Ama bir de Kars'taki amatör kulüp taraftarlarıydık.

Bu hafta kesin Doğu Fener yenecek diye az gazoz ısmarlamadım..

Aradan geçen yıllardan sonra,

Kars spor kulübü kalmıştı yanlız..

Galatasaray, Fenerbahçe ve Beşiktaş bizimdi,

Ama Karsspor denildi mi, akan sular dururdu..!

Çok net hatırlıyorum..

Rahmetli Emniyet müdürümüz Ali Gaffar Okkan

ve Ağabeyim Naif Alibeyoğlu sıvadı kollarını.

Karsspor yükselmek zorundaydı..

O dönem Karslı esnaf ve yöneticilerde ellerini taşın altına koydular.

Kulübümüzü önce üçüncü lige,

sonrada ikinci ligin taa üçüncü sırasına çıkarmıştık.

Bir hafta başka bir ilde,

Bir hafta güzelim şehir stadyumumuzda.

Hedef Bank Asya'ydı o zamanlar.

Paramız az ama umudumuz çoktu.

Ancak ekonomik sıkıntılar diz boyuydu..

Bazı işgüzar insanlardan dolayı

Kars spor yerlerde sürünüyor şimdi.

İkinci ligdeyken,

deplasmana gelen konuk takım ve taraftarları Kars'a hatırı sayılır para da bırakıyorlardı.

Yoldan çevirdiğiniz her genç ilk on biri sayabilirdi size.

Kars'ta Pazar günü Karsspor demekti..

Yıktılar;

Stadyumumuzu yıktılar.

Yenisini yapmadılar veya yapamadılar..

Dört yıl önce yapımına başlanan stadyumu mu,

yoksa ne olduğu belli olmayan ucube bir inşaatı mı yarım bırakıp kaçtılar.

Ucube derken provakasyon yapmıyorum..

Her tarafından paslı demirler fışkıran,

kentin orta yerindeki bir beton yığınından söz ediyorum.

Aslında biz,

yaklaşık elli altmış yıl önce yapılan taş duvarlı,

küçük ama kimlikli stadyumumuzla mutluyduk.

Ben bu inşaat kalıntısına cenaze demek istiyorum;

ve bu cenaze ortada kalmış,

ve soruyorum..

Şehrin orta yerinden bu cenazeyi kim kaldıracak?